bir kızla yakın arkadaşlık edersin, beraber vakit geçirmeye başlarsın(çıkmak) onsuz bir an geçiremediğini farkedersin sürekli onunla vakit geçirmeyi istersin yediğiniz içtiğiniz ayrı gitmemekte, aranızdan su sızmamaktadır(artık sevgili olmuşsunuzdur, aşık olmuşsundur) oysa ki ergen anlayışı = 1. gün benimle çıkar mısın? 2.gün: Seni seviyorum aşkım 3.gün aramızda sinerji yok, hiç bir heyecanı kalmadı ayrılalım ühühühü
sevgilin olması için önce arkadaşın olması gerekmez mi ya da ben mi yanlış düşünüyorum bilemem; neticede en iyi arkadaşını tanıyabilirsin. tabi sonuçları gavurcada sıkça karşılaşılan \"friendzone\" ile aynı kapıya çıkacaktır orası başka da... orası daha kötü aq boşver arkadaşından sevgili felan olmasın daha iyi :D
(bkz: kanka ayağa göt ayağa )
Ben bu duruma karşıydım genel olarak. Sonra biriyle tanıştım. İlk tanıştığım zaman dedim bu adam daha çocuk, olgunlaşmamış bile. Sonradan anladım mizacının böyle olduğunu. Tanıdım, tanıdıkça ona olan ilgim arttı. Yanımdaki başka birine \"kanka\" diyebiliyorken ona adıyla seslendim hep. Sonra işler çıkmaza girdi. Engeller vardı. Eğer olmasaydı engeller söyleyecektim adını koyamadığım zaafımı. Olmadı. Böyle hikayelerin sonu keşke iyi bitse. Bitenler var aslında , duyunca onu hatırlarım.kısacası insanları bu benim sevgilim olacak ,bu yakın arkadaşım diyerek kategorize etmek saçma. Tanıdıkça karar verilmeli. Bu tanıma da arkadaşlıktan geçiyor.