acı çekmenin en saf halidir. söylenecek bir ton söz varken söylenenin birşeyi değiştirmediği gerçeğini kabullenmektir.
aslında söylenecek birçok şeyi anlatmanın bir diğer yoludur. Veyahut da artık anlatmaktan yorulan kişinin pes etmişliğinin göstergesi olan eylemdir.
cunku sen sunu dersen o da bunu diyecektir dolayisiyla hic gerek yoktur.
anlatmaktan değilde aslında anlaşılamamaktan yorulup sessizce köşede olanları izlemektir karşılığı. o kadar yorulmuştur ki olanlara müdahale etmek bile zor gelir ve olacakları bekler.
bazı başlıklara rastladığımda yaptığım.