genellikle ebeveynleri tam zamanlı çalışan, metropol çocuğudur. henüz altı aylıkken annesinin topuklu ayakkabı sesini haftada sadece iki sabah duyabilmiş; kalan zamanlarda “abla” diye çağırdığı ama ev halkından sayılmayan biri tarafından büyütülmüştür. Çocuk için bakıcı, anneyle öğretmen arası tuhaf bir figürdür. bir yandan şefkatli, bir yandan da “ellerini yıka” diye takık. bazen anneden bile daha çok ilgilenmiştir ama çocuğun kafasında bir yere kadar yer edinir. çünkü akşam olunca gider. anne gelir. tekrar gider. tekrar gelir.
Büyüyünce “benim çocukluğumda hep ablayla parka giderdik” cümlesiyle hafif buruk bir nostalji taşır. evdeki fotoğrafların çoğunda annesi yoktur çünkü çeken odur; bakıcıyla ise vardır ama çerçeveye girmez. Biraz bağımsız, biraz mesafeli, çoğu zaman da erken olgunlaşmış olur bu çocuklar. çünkü duygusal bağ kurdukları kişi bir noktada “başka bir işe geçti” denilerek hayatlarından çıkarılmıştır. ve o yaşta terk edilmenin ne demek olduğunu tam bilmeden hissetmişlerdir.
bu entry’nin sonu dramatik oldu ama mesele şu: çocuk bakıcıyla büyür mü? büyür.
ama onunla birlikte bazı duygular da olgunlaşmadan büyümüş olur.
https://kaliteik.com/bebek-cocuk-bakicisi-ariyorum
Büyüyünce “benim çocukluğumda hep ablayla parka giderdik” cümlesiyle hafif buruk bir nostalji taşır. evdeki fotoğrafların çoğunda annesi yoktur çünkü çeken odur; bakıcıyla ise vardır ama çerçeveye girmez. Biraz bağımsız, biraz mesafeli, çoğu zaman da erken olgunlaşmış olur bu çocuklar. çünkü duygusal bağ kurdukları kişi bir noktada “başka bir işe geçti” denilerek hayatlarından çıkarılmıştır. ve o yaşta terk edilmenin ne demek olduğunu tam bilmeden hissetmişlerdir.
bu entry’nin sonu dramatik oldu ama mesele şu: çocuk bakıcıyla büyür mü? büyür.
ama onunla birlikte bazı duygular da olgunlaşmadan büyümüş olur.
https://kaliteik.com/bebek-cocuk-bakicisi-ariyorum