küçükken daha yedi sekiz yaşlarındayken koyun otlatmaya boş tarlalara giderdim. babam sürüyü önüme katıp yollardı daha güneş doğmadan.. yaz günüydü ama gün ağarmadan öncesini bilenler varsa aşırı bir soğuk olur.sırtımı tümseğe yaslar titreye titreye güneşin doğmasını beklerdim.derken güneş hafif hafif tepenin ardından çıkmaya başlardı. işte tam o an hafif hafif yüzüme sıcaklık yayan o ışık huzmesini tepenin ardından gördüğüm o an ne üşüme ne uykusuzluk ne açlık her şey biterdi.o an ki mutluluğu şimdi inanın çok arıyorum. şimdi okulda o günleri hatırladıkça kaçıp gidesim geliyor. işte o istek tam olarak bende mevcut