kararsızlık

İnsan türünün gelişen teknoloji ve kapitalist sistem karşısında yedigi gollerden biri. Öyle ki, harcanan şey sadece para değil; aşk, sevgi, zaman, dostluk, iyilik güzellik olarak vücut buluyor. Tarih öncesi devirlerde ihtiyac duyulan temel gereksinimler - beslenme,barınma,neslin devamı ve korunma- yerini sosyal statü elde edebilmek icin bitmek bilmeyen bir arayışa birakıyor. Eskiden bir çaputun gördüğü işlevi günümüzde nike, adidas, polo gibi reklamı bol metalar alıyor. Napak? Caput mu baglayak? Dediginizi duyar gibiyim sayın okuyucu elbette hayır. Bu medeniyetin ve evrimin bir parcası bir geçiş olgusudur. Tıpkı eskiden, kot, ceket, sweetshirt, pantolon gibi tekstil ürünlerinin olmadigi devirlerde müslüman kadın ve erkeklerin örtünmek için çarşaf-peştemal gibi bez parcalarini kullanması gibi. Bu küçük örnekten sonra konumuza dönecek olursak, sistem insanlara küçük şeylerden mutlu olmamayı mutlu olmak için daima harcama yapmayı dikte ediyor. Tek bir sevgili yetmez her gece başkasıyla olacaksın ki herkesin tadına bakasın. Ev ortamında toplanıp yemek yemek yetmez orjine, gülhana gideceksin ki tadına varasın. Mabel Matizi kulaklıktan dinlemek yetmez Samsuna her geldiginde mekana gideceksin ki tadına varasın. R11, tramway, dolmuş cok ezik işleri bi araba alacaksın ki ayagini yerden kessin özgür kılsın seni. Ama bunların hepsi icin önce paranız olması gerekiyo ve paranızı catir catir harcamaniz gerekiyo. En önemlisi de üzdüğünüz, kırdığınız insnlar ve geri getiremeyeceginiz zamanlar. Mutluluk bir andan ibarettir. Küçük seylerle mutlu olmak hem daha kolay hem daha sağlıklıdır, kararsızlık bir çeşit mutsuzluk aracıdır diyerek son veriyorum bu kasvetli entryme.