okumayı beceremem yalnız kokularını severim.
Simit koklamakla benzeşir, fakir bir ruha sahip olduğumuzu hatırlatır. Kitap önce koklanır sonra okunur.
Okur yazar tayfanın esrarı denilebilir. Hele bir de yeni bir kitapsa kokuyu içinize çekerken başınız döner, ayaktaysanız oturmanız oturuyorsanız uzanmanız gerekir o an. Kokuyu ciğerlere çektikten sonra bir süre nefesinizi salmazsanız iyice sarhoş eder.
50-60lı yıllarda basılan sarı sayfalı kitapların kokusu bir başkadır. Ben direkt sevişiyorum o kitaplarla
eski kitapları koklamanın verdiği hazzı vermez. bu yüzden nerede bi sahaf bulsa içine dalıp bulduğu bütün kitapları koklamak ister insan. çünkü o an yalnızca kitap kokusunu değil, eskinin kokusunu hayatın kokusunu alır.
Kitap sevenlerin kesinlikle sevdiği şeydir,aynı benim gibi. Ben o kokuyla uyuyakalmişim abi,kitap okuyun canlar kitap okunmaz mı ya?
Edebiyatçı olmanın vermiş olduğu en büyük artıdır . Kokusu tarif edilemez ohh mis
Vizeler yaklaştıkça yerini fotokopi koklamaya bırakan olay
Kitap kokusu = egzoz kokusu=yeni alınan kıyafet kokusu. Sigaradan çok bağımlılık yapar bunlar.
Parfümü olsa da sürsek..