italyan yönetmen, Pier Paolo Pasolini 1975 yıllı, eleştirel filmidir. film sinemalarda yayınlandıktan sonra, film yönetmeni filmi izleyen kızgın bir kalabalık tarafından linç edilerek öldürüldü. tarihte yapılmış faşizme ve monarşiye karşı en güçlü eleştirel filmlerden biridir.
--- `spoiler` ---
hayatım boyunca izleyip, izleyebileceğim en mide bulandırıcı filmdir. bunun en rahatsız edici boyutu ise (bkz: srpski film) idi.
film içerisinde bir çok subliminal mesaj bulunmaktaydı. bunlar bana (bkz: stanley kubrick) i hatırlattı fakat yakınından bile geçecek kalitede değildi.
filmin bir noktadan sonra senaryo tekrarına gittiğini fark ettim. ortalarına ulaştığımda elimde ki fare ile sürekli kaçıncı dakikada olduğumu kontrol ettim. yine de son yirmi dakikaya hakkını vermek gerek. gerçekten rahatsız edecek kadar mide bulandırıcıydı. yönetmen imgeleri güzel işlemişti.
film italya faşizm\'ini ağır bir dille eleştiriyor. ayrıca dini öğeleri ve dinin gücünü filmin bir kısmında yüceltirken, diğer kısmında yerin dibine sokuyor. çocukların, incilden alıntı taşıyan duaları yer alıyor bazen, bazen de ensest bir ilişki sırasında, meryem ana heykelinin onlara baktığını fark ediyorsunuz (ki yönetmen katrajı özellikle bu şekilde ayarlamış olma ihtimalini göz önüne alıyorum ben).
özet ile, izleyin, vakit kaybı mı? bence değil. yüz yirmi dakika çok uzun bir süre mi? evet.
--- `spoiler` ---
--- `spoiler` ---
hayatım boyunca izleyip, izleyebileceğim en mide bulandırıcı filmdir. bunun en rahatsız edici boyutu ise (bkz: srpski film) idi.
film içerisinde bir çok subliminal mesaj bulunmaktaydı. bunlar bana (bkz: stanley kubrick) i hatırlattı fakat yakınından bile geçecek kalitede değildi.
filmin bir noktadan sonra senaryo tekrarına gittiğini fark ettim. ortalarına ulaştığımda elimde ki fare ile sürekli kaçıncı dakikada olduğumu kontrol ettim. yine de son yirmi dakikaya hakkını vermek gerek. gerçekten rahatsız edecek kadar mide bulandırıcıydı. yönetmen imgeleri güzel işlemişti.
film italya faşizm\'ini ağır bir dille eleştiriyor. ayrıca dini öğeleri ve dinin gücünü filmin bir kısmında yüceltirken, diğer kısmında yerin dibine sokuyor. çocukların, incilden alıntı taşıyan duaları yer alıyor bazen, bazen de ensest bir ilişki sırasında, meryem ana heykelinin onlara baktığını fark ediyorsunuz (ki yönetmen katrajı özellikle bu şekilde ayarlamış olma ihtimalini göz önüne alıyorum ben).
özet ile, izleyin, vakit kaybı mı? bence değil. yüz yirmi dakika çok uzun bir süre mi? evet.
--- `spoiler` ---