Insanin buyudukce anladigi ömrünün en guzel donemidir .o yaslardayken bir sey varmis gibi biran once buyumek istenir iste cocukluk ya buyukler bircok sey yapiyor daha ozenilesi esyalari var daha cok eğleniyorlar hayat daha guzel gibidir. Halbuki hicte oyle degildir buyugunce anlarsin denmesi meger beddua gibidir.. Her sey daha zordur birkere kucukken her sey senin zaman senin sevdiklerin senin hayaller senindir... Ama buyudukce zaman senin degil yetisemiyorsundur , hayallerini susleyen zamanlarin icindeyken aslinda fotografin gorunun yuzudur guzel olan, sorumluluklari hissedersin , gercek hayatin zor yanlari gozukur artik sigamazsin bazen hicbiyere.. Bir oyuncak aldiginda dunyalar senin olurken , artik dunyada nerdeyse hicbirseyin olmadigini anlarsin sevdiklerini kaybetmeyi anlarsin kaybetmek istememeyi en derinden anlarsin ama anlaman yetmez...cocukken anlayamadigin bircok seyi anlarsinn iste halbuki henuz hayatin bir nevi fragmanini gormussundur.sadece cocukken anlayamadiklarini anlamissindir.zaten cocukluk bunlrii anlamaya basladigin an bitmistir.. Cocukluk guzeldir heleki mutlu anilarin varsa cok ozeldir