buradan hareketle sartre, varoluş özden önce gelir ve eylemlerimiz özümüzü yaratır derken insanın özünü oluşturmada yalnız kaldığını ifade eder. örneğin bitkiler büyürler, yeşerirler, yaşarlar ve sonra ölürler. bir sorumluluk ya da özgürlük hakları yoktur. hayvanlar da aynı şekilde doğarlar, beslenmek için yaşarlar, sesler çıkarırlar, içgüdülerini takip eder ve ölürler. ne bitkiler ne de hayvanlar kasıtlı seçimler yapamaz veya sorumluluk üstlenmez. burada sorumluluğu üstlenen ve özgürlüğe mahkum olan insandır. formülize edersek eğer;
varlık + seçim özgürlüğü + sorumluluk = öz(esas)
peki varoluşun özden önce gelmesi ne anlama geliyor? bu, insanın önce var olduğu, kendini bulduğu, dünyaya girdiği ve sonra kendini tanımladığı anlamına gelir. dolayısıyla, onu tasavvur edecek tanrı olmadığı için insan doğası yoktur.
böylece, sartre geleneksel "öz varoluştan önce gelir" varsayımını alır ve onu "varoluş özden önce gelir" olarak değiştirir. bu, tanrı'nın var olmadığı ateizminin doğrudan bir sonucudur. sartre "olmak" ve "var olmak" arasında ayrım yapar. kişi bir öze sahip olmadan önce var olmalıdır, sadece nesneler, hayvanlar ve bitkiler basitçe ''var''dırlar.
varlık + seçim özgürlüğü + sorumluluk = öz(esas)
peki varoluşun özden önce gelmesi ne anlama geliyor? bu, insanın önce var olduğu, kendini bulduğu, dünyaya girdiği ve sonra kendini tanımladığı anlamına gelir. dolayısıyla, onu tasavvur edecek tanrı olmadığı için insan doğası yoktur.
böylece, sartre geleneksel "öz varoluştan önce gelir" varsayımını alır ve onu "varoluş özden önce gelir" olarak değiştirir. bu, tanrı'nın var olmadığı ateizminin doğrudan bir sonucudur. sartre "olmak" ve "var olmak" arasında ayrım yapar. kişi bir öze sahip olmadan önce var olmalıdır, sadece nesneler, hayvanlar ve bitkiler basitçe ''var''dırlar.