anadolu bozkırlarının üstünde bir dostoyevski rüzgarı eser, bir çehov dramasının kendi dünyalarına hapsolmuş karakterlerini görürüz, arka fonda franz schubert'in sonatıyla insan kendini anadolu'nun ortasında saint petersburg'da gibi hisseder ve filmin finalinde enfes luciano michelini müziğiyle anlamlandıramadıkları hayatlarına devam etmek zorunda kalan karakterlere veda ederiz.
nuri bilge ceylan, rus edebiyatını o kadar güzel bir şekilde anadolu insanının yapısına büründürmüş ki hayran olmamak elde değil. dostoyevski ya da çehov zamanımızda yaşaydı eğer ve bir film yapmaya karar verseydiler, muhtemelen bu filme benzer bir film yaparlardı. nbc'nin filmde anlatmak istediklerine değinmeden önce bir konuyu bağlamak istiyorum. nitekim ki bu konuda anlatacaklarım bu filme ve genel olarak sinemaya olan bakış açınıza farklı perspektifler katacak. en azından öyle olmasını umuyorum.
filme getirilen en bariz eleştiri; gereksiz uzun diyalogların olması ve bunun sonucu olarak filmin gereğinden uzun olduğu yönündeki görüşlerdir. bu görüşlere asla katılmıyorum ki uzun olmasını gerektirecek sebepler vardır. bir öykü ya da roman okurken karakterlerin ve çevrenin fiziki durumları mutlaka tasvir edilir, betimlemeler ve karakterlerin ruh hallerini yansıtan mimikleri satırlarda bulursunuz ve nihayetinde kendi zihninizde adeta bir stüdyo kurarsınız. yönetmen sizsinizdir. romanda ya da öyküde geçen mekan ayrıntılarına, karakterlerin dış görünüşlerine siz karar verirsiniz.
nuri bilge ceylan, rus edebiyatını o kadar güzel bir şekilde anadolu insanının yapısına büründürmüş ki hayran olmamak elde değil. dostoyevski ya da çehov zamanımızda yaşaydı eğer ve bir film yapmaya karar verseydiler, muhtemelen bu filme benzer bir film yaparlardı. nbc'nin filmde anlatmak istediklerine değinmeden önce bir konuyu bağlamak istiyorum. nitekim ki bu konuda anlatacaklarım bu filme ve genel olarak sinemaya olan bakış açınıza farklı perspektifler katacak. en azından öyle olmasını umuyorum.
filme getirilen en bariz eleştiri; gereksiz uzun diyalogların olması ve bunun sonucu olarak filmin gereğinden uzun olduğu yönündeki görüşlerdir. bu görüşlere asla katılmıyorum ki uzun olmasını gerektirecek sebepler vardır. bir öykü ya da roman okurken karakterlerin ve çevrenin fiziki durumları mutlaka tasvir edilir, betimlemeler ve karakterlerin ruh hallerini yansıtan mimikleri satırlarda bulursunuz ve nihayetinde kendi zihninizde adeta bir stüdyo kurarsınız. yönetmen sizsinizdir. romanda ya da öyküde geçen mekan ayrıntılarına, karakterlerin dış görünüşlerine siz karar verirsiniz.