'bilge kral’ın hikayesini biliyor musun?
kendi krallığını yöneten bir kral varmış ve krallığın tam ortasında bir kuyu varmış. herkes suyunu oradan alırmış. bir gece bir cadı gelmiş ve suyu zehirlemiş. ertesi gün kral dışında herkes zehirli sudan içmiş ve hepsi delirmiş. daha sonra sokağın ortasında toplanmışlar ve kraldan kurtulmamız gerek demişler çünkü kral deli demişler. bunun üzerine kral sudan içmiş ve kutlamalar başlamış çünkü kralları eskisi gibi yeniden akıllanmış.''
güzel bir hikaye değil mi? bir toplulukta herkes aynı şekilde davranıyorsa senin de onlar gibi olman için üzerinde büyük bir baskı kurarlar. eğer onlar gibi olmazsan seni dışlarlar, sana iftira atarlar, ta ki onlar gibi olana kadar. bu anlamda serpico filmi gerçekten ilham verici bir filmdir. hepimizin hayatına bir noktadan dokunur. kendi çalıştığımız yerlerde yapılan haksızlıklara işimizi kaybetmemiz adına göz yumduğumuz anları hatırlatır bizlere ve vicdan muhasebesine sürükler izleyenleri.
belki bir yerlerde sesimizi çıkarmaya çalışmışızdır fakat gelen baskılarla fikirlerimizden vazgeçmişizdir. serpico ise bu gibi durumlarda asla vazgeçmemizi öğretir bizlere. aslına bakarsanız al pacino da frank serpico'nun neden bu şekilde davrandığını merak edenler arasındadır. filmin çekimlerinden önce frank serpico ile bayağı vakit geçirmiştir. ne de olsa serpico'yu canlandıracaktır ki onunla geçirdiği vakitlerde onun vücut diline hakim olmuştur. al pacino o günlere ait bir anısını bir röportajında şöyle anlatır:
''çekimlerden önce frank serpico ile tanıştım. elini sıkıp gözlerinin içine baktığım an, o filmin ne olabileceğini anladım. orada oynayabileceğim bir şey olduğunu düşündüm. bir keresinde montauk'taki kiralık sahil evimdeydik. orada oturup suya bakıyorduk. ve ben de herkes gibi aptalca bir soru sorabilirim diye düşündüm, 'neden frank? neden bunu yaptın?' dedim ve o da bana 'pekala, al, bilmiyorum' dedi ve devam etti 'sanırım sana şunu söylemeliyim çünkü ... eğer yapmasaydım, şu hayatta bir parça müzik dinlediğimde dahi kim olurdum? bilmiyorum' dedi.''
frank serpico, şu bir kere yaşadığımız hayatın akışında bulunan ve küçük bir detay gibi gözüken bir müzik dinlemenin bile hayatında kendi karakterini yaşamadığın sürece ne kadar anlamsız olacağını keşfetmiş birisi. bu açıklaması her şeyi ama her şeyi özetler gibi. velhasıl müthiş bir filmdir serpico, izleyin izletin...
kendi krallığını yöneten bir kral varmış ve krallığın tam ortasında bir kuyu varmış. herkes suyunu oradan alırmış. bir gece bir cadı gelmiş ve suyu zehirlemiş. ertesi gün kral dışında herkes zehirli sudan içmiş ve hepsi delirmiş. daha sonra sokağın ortasında toplanmışlar ve kraldan kurtulmamız gerek demişler çünkü kral deli demişler. bunun üzerine kral sudan içmiş ve kutlamalar başlamış çünkü kralları eskisi gibi yeniden akıllanmış.''
güzel bir hikaye değil mi? bir toplulukta herkes aynı şekilde davranıyorsa senin de onlar gibi olman için üzerinde büyük bir baskı kurarlar. eğer onlar gibi olmazsan seni dışlarlar, sana iftira atarlar, ta ki onlar gibi olana kadar. bu anlamda serpico filmi gerçekten ilham verici bir filmdir. hepimizin hayatına bir noktadan dokunur. kendi çalıştığımız yerlerde yapılan haksızlıklara işimizi kaybetmemiz adına göz yumduğumuz anları hatırlatır bizlere ve vicdan muhasebesine sürükler izleyenleri.
belki bir yerlerde sesimizi çıkarmaya çalışmışızdır fakat gelen baskılarla fikirlerimizden vazgeçmişizdir. serpico ise bu gibi durumlarda asla vazgeçmemizi öğretir bizlere. aslına bakarsanız al pacino da frank serpico'nun neden bu şekilde davrandığını merak edenler arasındadır. filmin çekimlerinden önce frank serpico ile bayağı vakit geçirmiştir. ne de olsa serpico'yu canlandıracaktır ki onunla geçirdiği vakitlerde onun vücut diline hakim olmuştur. al pacino o günlere ait bir anısını bir röportajında şöyle anlatır:
''çekimlerden önce frank serpico ile tanıştım. elini sıkıp gözlerinin içine baktığım an, o filmin ne olabileceğini anladım. orada oynayabileceğim bir şey olduğunu düşündüm. bir keresinde montauk'taki kiralık sahil evimdeydik. orada oturup suya bakıyorduk. ve ben de herkes gibi aptalca bir soru sorabilirim diye düşündüm, 'neden frank? neden bunu yaptın?' dedim ve o da bana 'pekala, al, bilmiyorum' dedi ve devam etti 'sanırım sana şunu söylemeliyim çünkü ... eğer yapmasaydım, şu hayatta bir parça müzik dinlediğimde dahi kim olurdum? bilmiyorum' dedi.''
frank serpico, şu bir kere yaşadığımız hayatın akışında bulunan ve küçük bir detay gibi gözüken bir müzik dinlemenin bile hayatında kendi karakterini yaşamadığın sürece ne kadar anlamsız olacağını keşfetmiş birisi. bu açıklaması her şeyi ama her şeyi özetler gibi. velhasıl müthiş bir filmdir serpico, izleyin izletin...