sürrealizmi iliklerime kadar hissettiğim bir alejandro jodorowsky harikası. görsel sembolizmin doruk noktalarının yaşandığı, çarpıcı görüntülerin paralize hisler uyandırdığı, grotesk sahnelere sıçrayan çizgi roman renkleri, katmanlı bir aydınlanma ve maneviyat hikayesini konu eden müthiş bir film. her kareye gömülen alt metinden verilen mesajlar jodorowsky'nin nasıl dahi bir yönetmen olduğunu kanıtlar nitelikte.
özünde, filmin ana temaları insanlığın yozlaşmış doğasını ve hayatın basit zevklerinde saklı bulabileceği mutluluğu yansıtır. jodorowsky'nin filminde tasvir ettiği toplum, insanlığın en kötü özelliklerinin ahlaksız, anakronik bir çarpışmasını temsil eder. bu açıdan filmdeki bir sahnede buna vurgu yapılıyor; zengin kapitalist turistler şuursuzca fotoğraf çektirirken diğer taraftan maskeli askerler sokakta masum sivilleri vuruyor. jodorowsky dünyevi değerleri öyle bir alaşağı eder ki din ve seks jodorowsky için alınıp satılabilen şeylerdir ve nihayetinde her iki olgunun da değersizliğine vurgu yapar.
özünde, filmin ana temaları insanlığın yozlaşmış doğasını ve hayatın basit zevklerinde saklı bulabileceği mutluluğu yansıtır. jodorowsky'nin filminde tasvir ettiği toplum, insanlığın en kötü özelliklerinin ahlaksız, anakronik bir çarpışmasını temsil eder. bu açıdan filmdeki bir sahnede buna vurgu yapılıyor; zengin kapitalist turistler şuursuzca fotoğraf çektirirken diğer taraftan maskeli askerler sokakta masum sivilleri vuruyor. jodorowsky dünyevi değerleri öyle bir alaşağı eder ki din ve seks jodorowsky için alınıp satılabilen şeylerdir ve nihayetinde her iki olgunun da değersizliğine vurgu yapar.