zero de conduite

anarşist olan babasının bir hapishane hücresinde ölmesi, kendisinin de yatılı okulda bir genç olarak yaşadığı acı verici deneyimlerden yola çıkan vigo, filmde çocukluk isyanının eğlenceli bir tasvirini, sosyal gerçekçiliğin dramatik yönünü charlie chaplin komedisi ve luis bunuel'in gerçeküstü sinemasının hayalgücü ile birleştirir. vigo'nun ateşli özgürlük tutkusu ve geleneklere duyduğu yoğun nefret, film boyunca gözümüze sokulur ki vigo'nun bu tasviri, çocuklarını hapishanelerden hiçbir farkı olmayan sözde yatılı eğitim kurumlarına bırakan düşüncesiz ebeveynlere ve korkuya dayalı bir eğitim sistemine yönelik müthiş eleştirilerin izahıdır

ve tabi filmde muhteşem bir sahne var ki değinmeden geçemeyeceğim. pedofili öğretmeni tarafından tacize uğrayan tabard, öğretmenine bu yaptığından dolayı sınıf içinde hakaret eder. devamındaki sahnede müdür ile beraber sınıfa gelen pedofili öğretmen müsvettesi tabard'ın bu yaptığından dolayı özür dilemesini isterler.

tabard özür dilemek yerine cevaben: "je vous dis merde!" yani ''bir bok çuvalı olduğunuzu söylüyorum'' diyerek cevabı yapıştırır. esasen jean vigo bu repliği sosyalist babasından almıştır. vigo'nun babası 1912'de sosyalist gazete la guerre sociale'de yayınlanan ünlü bir makalesinin başlığında mevcut sistem eleştirisinde ''je vous dis merde!'' cümlesini kullanmıştır. bu açıdan filmdeki tabard karakterinin bu çıkışı çok ama çok anlamlı.

''savaş ilan edildi! kahrolsun öğretmenler ve cezaları! yaşasın başkaldırı! ya özgürlük ya ölüm! bayrağımızı okul çatısında dalgalandırın! yarın yanımızda sağlam durun!''

jean vigo, isyanın ve sonunda kazanılan özgürlüğün resmini bu sadece 40 dakikalık filminde o kadar güzel anlatıyor ki, dönemin şartları da düşünüldüğünde gerçekten müthiş bir iş çıkarmış.

henüz 29 yaşında veremden vefat eden unutulmaz fransız yönetmen jean vigo'nun 1933 yapımı otobiyografik şaheser filmidir. ölümün soğuk nefesini ensesinde hisseden vigo'nun hayatının son demlerinde mevcut sisteme büyük bir öfke duyan anarşist ruhunun kendi çocukluğunun üzerinden tüm dünyaya haykırışıdır bu filmi.

esasında vigo'nun öfkesi sadece fransa'nın insanlık dışı eğitim sistemine değil, çok daha ötesinde zayıf ve savunmasız insanların, vicdansız ve sadece kendini düşünen yönetici sınıf tarafından sürekli ezildiği ve sömürüldüğü tüm dünyanın muzdarip olduğu sistemin kendisinedir.