ingmar bergman'ın: ''bir film yapımcısı olarak hayatımın toplamı'' olarak tanımladığı bana göre en anlamlı filmidir. bergman bir yönetmen olarak kısmen de olsa koca bir yüzyıla bu filmi ile veda ederken, hayatının başından sonuna kadar anı ve fikir pınarlarını bu filmi ile açar bizlere.
filmi ilk izlediğimde bergman'ın daha önceki filmlerini izlemiş bir olarak yine diğer filmlerine paralel bir senaryo bekledim fakat fanny och alexander'da farklı bir şeyler vardı ki bu bergman'ın belki de daha önce sinemada denemediği bir şeydi. bir gizem oyunu, bir rüya oyunu, bir peri masalı, bir gotik masal ve 19. yüzyıl melodramının bir varyasyonunu yaratmıştı bergman.
bergman filmde, çocukluğun yaratıcı manzarasını, masumiyetin kaybını ve baskıcı otoriter figürler arasındaki yüzleşmeyi inşa eder ki esasen şaşırtıcı bir şekilde, çocuklar bergman'ın önceki çalışmalarında hiçbir zaman önemli bir rol olarak sunulmadı fakat fanny och alexander ile birlikte bergman çocukları artık merkeze alır. kendi çocukluğumda anne ve babamın anlamsız kavgalarında odama geçerek kulaklarımı tıkadığım anılarımı hatırlatır bu film sürekli bana. bu durumlardan uzaklaşmak için de ya kendimi oyunlara verirdim ya da bol renkli resimler çizerdim.
filmi ilk izlediğimde bergman'ın daha önceki filmlerini izlemiş bir olarak yine diğer filmlerine paralel bir senaryo bekledim fakat fanny och alexander'da farklı bir şeyler vardı ki bu bergman'ın belki de daha önce sinemada denemediği bir şeydi. bir gizem oyunu, bir rüya oyunu, bir peri masalı, bir gotik masal ve 19. yüzyıl melodramının bir varyasyonunu yaratmıştı bergman.
bergman filmde, çocukluğun yaratıcı manzarasını, masumiyetin kaybını ve baskıcı otoriter figürler arasındaki yüzleşmeyi inşa eder ki esasen şaşırtıcı bir şekilde, çocuklar bergman'ın önceki çalışmalarında hiçbir zaman önemli bir rol olarak sunulmadı fakat fanny och alexander ile birlikte bergman çocukları artık merkeze alır. kendi çocukluğumda anne ve babamın anlamsız kavgalarında odama geçerek kulaklarımı tıkadığım anılarımı hatırlatır bu film sürekli bana. bu durumlardan uzaklaşmak için de ya kendimi oyunlara verirdim ya da bol renkli resimler çizerdim.